ترافیک سنگین
89/3/10
اي كاش دوباره باران مي باريد تا همگي به زير باران مي رفتيم و پنجره هاي روح و جسمان را از غبارها و پليديها شستشو مي داديم و اي كاش دوباره به سياه چادرهاي خود باز مي گشتيم و همديگر را تنها مي گذاشتيم تا مبادا به حريم كسي وارد شويم .

راستي چرا جامعه شكل گرفت ؟ قرارداد اجتماعي ما اين بود كه با ارتباط و كنش متقابل نيازهاي همديگر را مرتفع كنيم . همزيستي اگر باعث تكامل و ترقي نشود به چه درد مي خورد.از زندگي بدوي براي حفظ جان خود فرار كرديم اما اينجا به جان همديگر افتاديم . راستي چه شد ؟ چه شد كه اينقدر فاصله گرفتيم از خود و ديگران.

چرا از جاده هاي خاكي روستا فاصله گرفتيم و براي ترقي و پيشرفت كامل پا در عرصه ديگران گذاشتيم؟

چرا داريم آسايش را فدا مي كنيم و چرا و چراهاي بي پاسخ ... . هزاران چراهايي كه امروز كساني به زبان مي آورند كه به دور از نام ، نان مي خواهند.

بدجوري به دام ترافيك افتاده ايم . اون هم ترافيك سنگين .ترافيك سنگين مسير طبيعي زندگي و با خودروهايي داغون.

شاهد ترافيك سنگين در اتوبانهاي مسير زندگي هستيم . نمي دانم علت اين حركت كند و بي روح چيست ?

آيا علت كندي حركت انسانهاي ضعيف مي باشد يا برخورد خودرو مرفهين ،گودالهاي كنده شده و يا هزاران علت طبيعي و غير طبيعي?

اين ترافيك سنگين ندارها مي باشد ؟ انسانهايي كه سنگين و بي ميل حركت مي كنند .اين تقدير ماست كه بيست قرن در تمناي آرزوها و آمال ... باشيم. و بعد با متر خودمان آنرا توسعه بناميم. اين مفهوم خيال پردازانه را خواستيم شايد با ابزار و لوازمي كه دربردارد از اين ترافيك سنگين بكاهد اما نمي دانيم يا نمي خواهيم بدانيم پيمودن اين مسير راه و روش و مرام و مسلكي مي خواهد. اما در اين اتوبان هم كساني هستند كه به دليل عدم تشخيص چپ و راست خود بدجوري تصادف مي كنند .

ما به به دنبال توسعه هستيم اما نمي دانيم چرا از خيلي مقوله ها بويژه جنبه فرهنگي، اجتماعي و حتي انساني كه پايه و اساس مي باشد غافل شده ايم . اما حرف ما با كساني است كه از انسانهاي ندار به توسعه رسيدند و به نردبان ترقي به آنها نگريستند.

بياييم كاري كنيم كه انسانهاي مستضعف بيشتر از اين به قطعيت نرسند كه سهمي ندارند و اشتباه به اين وادي آمده اند.

بياييد از اين ترافيك سنگين بكاهيم و خيابانهاي اصلي زيستن را به بهانه تعمير و زيبايي تخريب و راه بندان طولاني مدت نكنيم.

پ.ن:

- درخواست كمك توسط افراد مختلف و با ظواهر وتيپ و سن مختلف در خيابان اعصابم را به هم مي ريزد .

- اي كاش مي توانستم ....