وقتي مي خواهي بنويسي قصد داري كه سكوتت را زمزمه كني ، بغضت را فرياد بزني ،اشكت را به زبان آوري و تنهايي ات را بي داشتن هم صحبتي با همه قسمت كني .
بعد از مدت ها ننوشتن و احساس نداشتن دنيايي زيبا ، متاسفانه آنگونه به مراقبت از خود مي پرداختم تا مبادا آسيبي ببينم و اين باعث شد كه حتي ديگر نتوانم بنويسم :" تعطيلات خود را چگونه گذرانده ام ". هيچ وقت نوشتن را به قصد طعنه زني و كينه توزي دوست نداشتم ، اما باز هم بيشتر يافتم كه واژه مونس گوشه گيريها و همدم تنهايي ها هستند . قلم آرامش مي آورد و نوشتن سلامتي روح و جسم هرچند... . از اين پس يادداشتهاي شخصي خود را مي نگارم تا احساس كنم مي انديشم و وجود دارم.
پستها
0 نظرات:
ارسال یک نظر